دوخواهر در زمان فیلمبرداری هم گرفتار حاشیه بود. این نخستین بار بود که گلزار و نیکی کریمی در یک فیلم کنار یکدیگر ظاهر می‌شدند. شاید همین دلیل برایشان کفایت می‌کرد تا به تیپ و تارهم بزنند و دچار اختلاف شوند. در هر حال نیکی کریمی بازیگری صاحب سبک و شناخته شده در سینما است و قطعاً زیربار ادا و اصول‌های تازه واردها نمی‌رود. گلزار هم تنها سوپر استار حال حاضر سینمایمان است و قواعد خاص خودش را دارد! ریشه این اختلاف‌ها هرچه باشد، نتیجه‌اش این است که احتمالاً توشات‌های (نماهای دو نفره) کمتری از این دو بازیگر بر روی پرده خواهیم دید!
اما اختلاف نیکی کریمی تنها به گلزار ختم نشد. این بازیگر پس از ساخت دو فیلم قابل قبول، حالا دیگر برای خودش یک پا کارگردان است و تریپ روشنفکری دارد. داوری و حضور در جشنواره‌های معتبر جهانی از جمله کن نیز جایگاه ویژه‌ای برایش رقم زده است. این دلایل کافی است تا نیکی کریمی با محمد بانکی در نخستین تجربه کارگردانی‌اش به اختلاف نظر و نهایتاً بن بست برسد و آقای کارگردان و خانم بازیگر در طول فیلمبرداری باهم قهر باشند! از آنجا که فیلمبرداری در شهر اصفهان انجام می‌شد، نیکی کریمی اواخر فیلمبرداری برای انجام کاری به تهران می‌رود، اما ظاهراً قصد بازگشت و ادامه کار را ندارد.
قضیه با پادرمیانی فیلمبردار (غلامرضا آزادی) ختم به خیر می‌شود و این بازیگر برای اتمام سکانس‌های باقیمانده به اصفهان باز می‌گردد.
سوژه دوقلوها سالهاست که در سینمای جهان مورد استفاده قرار گرفته و همچنان طرفداران خاص خود را نیز دارد.
در سینمای ایران نمونه هایی همچون خواهران غریب اثر(کیومرث پوراحمد) و دو نیمه سیب به کارگردانی کیانوش عیاری با استفاده از این فرمول قدیمی ساخته شده و در زمان خود بسیار مورد استقبال تماشاگران نیز قرار گرفت.
این دو فیلم نشان می دهد که هنوز تماشاگر وطنی نسبت به این سوژه سمپاتی داشته و می توان با ترکیب آن با داستانی تماشاگر پسند ،به فروشی فوق العاده دست یافت. این کار را محمد بانکی (تهیه کننده و کارگردان دو خواهر) انجام داده و ماجراهای کلاه برداری جوانی زیرک و خوش چهره را با داستان دو خواهر ثروتمند ترکیب کرده و معجونی تماشاگر پسند را به وجود آورده است.
کپی برداری از فیلم های موفق خارجی هم چیز جدیدی نیست که به عنوان نمونه مو به مو بازسازی شده می توان به فیلم عیالوار ساخته پرویز صبری براساس فیلم تنها در خانه ساخته کریس کلمبوس اشاره نمود.
اما همین تماشاگر آسان پسند امروزی دیگر شباهتی با تماشاگر دور از جریان سینمای جهان بیست سال پیش نداشته و قادر به تشخیص کپی از اصل می باشد.
بانکی برای نگارش فیلمنامه اش زحمت زیادی به خود نداده و تنها با تهیه کپی فیلم دو تا هم زیاده(two much) ساخته فرناندو تروبا به این مهم دست یافته است!
این فیلم نه چندان شناخته شده که در اواخر دهه 1990 ساخته شده،داستان کلاه بردار جوانی با بازی انتونیو باندراس است که از روی آگهی های ترحیم نشانی متوفی را پیدا کرده و با یک تابلوی نقاشی به سراغشان رفته و آنها را تلکه می کند.در یکی از این کلاه برداری ها وی با دو خواهر آشنا شده و به یکی از آنها علاقه مند می شود و ...
حال می رسیم به فیلم دو خواهر که متاسفانه کار را از اقتباس گذرانده و به بازسازی نما به نما روی آورده و جالب اینکه در تیتراژ فیلم نیز اثری از این موضوع به چشم نمی خورد!
تصادف اتومبیل مینا با امیر به شکل غریبی به فیلم two much شباهت داشته و رنگ تیره لباس الناز شاکر دوست و ماشین کروکی گلزار نعل به نعل و بدون سر سوزن تغییری مانند فیلم فوق بازسازی شده است!باندراس در این فیلم با موهای بلند ظاهر شده و با بستن پشت موها و باز کردنش دو شخصیت متفاوت را خلق کرده که به باور تماشاگر می نشیند.
در دو خواهر نیز گلزار از همین ترفند استفاده کرده و نهایت تلاشش را کرده تا باندراسی وطنی را خلق کند؛اما به هزار و یک دلیل نتوانسته چرا که نویسنده و کارگردان از شوق به دست آوردن فیلمنامه ای برای فروش، دیگر به روابط گرم و جذاب کاراکترهای فیلم two much توجه نکرده و مثلث گلزار،کریمی و شاکر دوست را برای رکورد شکنی کافی دانسته است .جالب اینکه در حرکتی ساختارشکنانه ،به جای دنی آیلوی میانسال از حامد کمیلی جوان بهره گرفته و گیشه اش را تسکین نموده است.
در بخش هایی از فیلم اصلی بخشی از جذابیت های داستان به هول و ولای باندراس برای لو نرفتن باز می گردد که این امر در دو خواهر و بازی خشک و عصا قورت داده گلزار دیده نمی شود!
نظیر چنین اتفاقاتی در بازی دو ضلع دیگر مثلث گیشه(کریمی و شاکر دوست )هم دیده می شود به ویژه کریمی که کاراکتر مهسا را به کلیشه ای ترین شکل ممکن به تصویر کشیده و در قیاس با نمونه غیر ایرانی اش یعنی داریل هانا فوق العاده ضعیف است.بازی نیکی کریمی در چنین فیلمی با توجه به سخت گیری های وی در ال های اخیر بسیار تعجب برانگیز بوده و جز دستمزد بالا دلیل چندانی نمی تواند داشته باشد!
در سال های گذشته در سیاست های معاونت سینمایی در بخش تولید بندی وجود داشت مبنی بر توقیف فیلمی که بازسازی کاری غیر ایرانی بود.در اواسط دهه 1370 فیلم قرمز ساخته فریدون جیرانی با چنین مشکلی مواجه شد و تشابهات آن با فیلم ماتیک دردسرساز شد که با رایزنی های تهیه کننده و عدم اثبات ادعای مذکور، مشکل حل شد و فیلم نیز مورد اقبال عموم قرار گرفت.
حال تکلیف با فیلمی چون دو خواهر که کپی نعل به نعل فیلمی هالیوودی است، چیست و اینکه آیا قانون یاد شده تنها در دهه 1370 اعتبار داشته و اکنون از درجه اعتبار ساقط شده است؟
و نکته آخراینکه، قطعا بسیاری از ما دوست نداریم نیکی کریمی را در هر فیلمی و هر نقشی ببینیم و ترجیح می‌دهیم او پرستیژ بازیگری‌اش را حفظ کند، اما به هر دلیلی که کریمی، بازی دراین فیلم (و فیلم‌های مشابه) را پذیرفته است، خوشبختانه همچنان حضورش چیزی به فیلم افزوده و موجب شده که حتی برخی لحظات سهل‌انگارانه فیلم، جدیت بیشتری به خود بگیرد.
با این وجود اگر همین انتخاب‌ها ادامه پیدا کند بعید نیست که با گذشت زمانی نه چندان طولانی، نه تنها کریمی نتواند چیزی به فیلم بیفزاید بلکه فیلم‌ها آهسته آهسته از او بکاهند و ما یکی از بازیگران اندیشمند، دوست داشتنی و خوش سابقه سینمایمان را به همین سادگی از دست بدهیم. تردیدی نیست که با ذکاوتی که از کریمی می‌شناسیم نخواهد گذاشت که سر رشته کار آسان از دستش بیرون برود.
منبع : ایرنا
