نكته: ميل جنسي(libido) بطور چشمگيري در افراد مختلف مـتـفاوت ميـباشد، حتـي در يك فرد بسته به شرايط دروني و بيروني، ميل جنسي متغير ميباشد.
نكته: كـاهـش ميـل جنـسي در زنان امري بسيار شايع و در مـردان امري نادر اسـت. (حـتـي غـالب مـرداني كــه از اختلال نعوظ رنج ميبرند نيز ميل جنسي خود را از دست نميدهند.)
نكته:هورمون جنسي مردانه ي تستوسترون نقش فراواني بروي ميل جنسي در هر دو جنس مرد و زن ايفا ميكند.
نكته: برخلاف تصور عام پس از يائسگي احتمال افزايش ميل جنسي در زنان بيشتر است تا كاهش ميل جنسي.
علل كاهش ميل جنسي در مردان:
علل جسمي:
1-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر
2-كم خوني (نادر)
3-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
4-چاقي (علت شايع)
5-مصرف برخي داروها (بويژه داروهاي درمان مشكلات پروستات)
6-كاهش هورمون جنسي تستوسترون (نادر)
7-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
علل رواني:
1-افسردگي.
2-استرس.
3-خستگي و كار زياد.
4-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
5-گرايشات همجنس گرايانه.
6-ترس از عدم توانايي در ارضاء شريك جنسي.
7-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
علل كاهش ميل جنسي در زنان:
علل جسمي:
1-كم خوني به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و يا زايمان (شايع)
2-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر.
3-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
4-پس از زايمان،طي بارداري و يا شيردهي به علت تغييرات شديد هورموني.
5-مصرف برخي داروها از قبيل آرام بخش ها،ضد افسردگي ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگي.
6-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
علل رواني:
1-افسردگي.
2-استرس.
3-خستگي و يا كار زياد.
4-اضطراب.
5-تجارب پيشين آزارهاي جنسي و يا تجاوز جنسي.
6-گرايش به همجنسان خود.
7-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
8-شرايط زندگي دشوار(زندگي كردن در يك منزل مشترك يا والدين خود و يا والدين شريك زندگي)
9-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
دلايل مشترك در مردان و زنان:
1-اضطراب عملكردي: چنانچه مردان در رابطه هاي گذشته انزال زودرس و يا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسي دردناك و يا عدم رسيدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بيم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسي امتناع ورزيده و يا از آن دلزده شوند.
2- افزايش آشنايي: عموما ميل زوجين براي برقراري رابطه جنسي با يكديگر با گذشت زمان كاهش مي يابد.
3-سركوب كننده هاي ميل جنسي: از قبيل تغيير در ظاهر فيزيكي (چاقي و يا لاغري)، بوي نامطبوع بدن، نامرتبي موها و لباس و عدم رسيدگي به بهداشت فردي.
4-فعاليت بدني خيلي زياد و يا خيلي اندك.
5-عدم آگاهي از دانش جنسي، خواسته ها و ترجيهات جنسي شريك زندگي.
6-تكراري شدن شيوه و وضعيت بدني برقراري رابطه جنسي.
راهكارهاي درماني كاهش ميل جنسي:
1-درمان براي هريك از اختلالات زمينه اي.
2-هورمون درماني.
3-كنترل استرس.
4-مشاوره با كارشناسان مسايل زناشويي.
5-فراگرفتن مهارتهاي گفتگو و برقراري ارتباط موثر با جنس مخالف.
6-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها.
7-افزايش صميمت با شريك زندگي.
8-آموزش جنبه هاي مختلف رابطه جنسي.
9-در ميان گذاشتن علايق جنسي و خيالپردازيهاي جنسي.
10-رسيدگي به وضع ظاهري و بهداشت فردي.
11-ايجاد تنوع در نحوه و مكان برقراري رابطه جنسي بصورت دوره اي.
12-اجتناب از بي تحركي.
13-ايجاد اعتدال در كار و جنبه هاي ديگر زندگي.
نوشته شده توسط مهدی رحیمی پایگاه پزشکان
سلامت نیوز
نكته: كـاهـش ميـل جنـسي در زنان امري بسيار شايع و در مـردان امري نادر اسـت. (حـتـي غـالب مـرداني كــه از اختلال نعوظ رنج ميبرند نيز ميل جنسي خود را از دست نميدهند.)
نكته:هورمون جنسي مردانه ي تستوسترون نقش فراواني بروي ميل جنسي در هر دو جنس مرد و زن ايفا ميكند.
نكته: برخلاف تصور عام پس از يائسگي احتمال افزايش ميل جنسي در زنان بيشتر است تا كاهش ميل جنسي.
علل كاهش ميل جنسي در مردان:
علل جسمي:
1-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر
2-كم خوني (نادر)
3-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
4-چاقي (علت شايع)
5-مصرف برخي داروها (بويژه داروهاي درمان مشكلات پروستات)
6-كاهش هورمون جنسي تستوسترون (نادر)
7-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
علل رواني:
1-افسردگي.
2-استرس.
3-خستگي و كار زياد.
4-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
5-گرايشات همجنس گرايانه.
6-ترس از عدم توانايي در ارضاء شريك جنسي.
7-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
علل كاهش ميل جنسي در زنان:
علل جسمي:
1-كم خوني به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و يا زايمان (شايع)
2-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر.
3-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت.
4-پس از زايمان،طي بارداري و يا شيردهي به علت تغييرات شديد هورموني.
5-مصرف برخي داروها از قبيل آرام بخش ها،ضد افسردگي ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگي.
6-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز.
علل رواني:
1-افسردگي.
2-استرس.
3-خستگي و يا كار زياد.
4-اضطراب.
5-تجارب پيشين آزارهاي جنسي و يا تجاوز جنسي.
6-گرايش به همجنسان خود.
7-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي.
8-شرايط زندگي دشوار(زندگي كردن در يك منزل مشترك يا والدين خود و يا والدين شريك زندگي)
9-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده.
دلايل مشترك در مردان و زنان:
1-اضطراب عملكردي: چنانچه مردان در رابطه هاي گذشته انزال زودرس و يا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسي دردناك و يا عدم رسيدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بيم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسي امتناع ورزيده و يا از آن دلزده شوند.
2- افزايش آشنايي: عموما ميل زوجين براي برقراري رابطه جنسي با يكديگر با گذشت زمان كاهش مي يابد.
3-سركوب كننده هاي ميل جنسي: از قبيل تغيير در ظاهر فيزيكي (چاقي و يا لاغري)، بوي نامطبوع بدن، نامرتبي موها و لباس و عدم رسيدگي به بهداشت فردي.
4-فعاليت بدني خيلي زياد و يا خيلي اندك.
5-عدم آگاهي از دانش جنسي، خواسته ها و ترجيهات جنسي شريك زندگي.
6-تكراري شدن شيوه و وضعيت بدني برقراري رابطه جنسي.
راهكارهاي درماني كاهش ميل جنسي:
1-درمان براي هريك از اختلالات زمينه اي.
2-هورمون درماني.
3-كنترل استرس.
4-مشاوره با كارشناسان مسايل زناشويي.
5-فراگرفتن مهارتهاي گفتگو و برقراري ارتباط موثر با جنس مخالف.
6-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها.
7-افزايش صميمت با شريك زندگي.
8-آموزش جنبه هاي مختلف رابطه جنسي.
9-در ميان گذاشتن علايق جنسي و خيالپردازيهاي جنسي.
10-رسيدگي به وضع ظاهري و بهداشت فردي.
11-ايجاد تنوع در نحوه و مكان برقراري رابطه جنسي بصورت دوره اي.
12-اجتناب از بي تحركي.
13-ايجاد اعتدال در كار و جنبه هاي ديگر زندگي.
نوشته شده توسط مهدی رحیمی پایگاه پزشکان
سلامت نیوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر