بيوگرافي رونالدو: ۱۶ سالش بود كه به عضويت اسپورتينگ ليسبون درآمد. رونالدو آنقدر خوب بازي مي‌كرد كه در سال ۲۰۰۱ و با ۱۶ سال سن به تيم بزرگ سال اسپورتينگ را يافت. تابستان سال ۲۰۰۳ –وقتي او تنها ۱۸ سال داشت- براي اردوي تابستاني با تيمش به آمريكا رفته بود؛ او در بازي دوستانه با منچستر خوب بازي كرد و فرگوسن را وادار كرد تا بگويد: «من اين پسر را مي خواهم.» همان سال با حدود ۱۲ ميليون پوند به باشگاه منچستر يونايتد پيوست.
او به خوبي مي‌داند كه كار با مربي بزرگي چون فرگوسن عالي ترين عامل موفقيتش بوده است. و همچنين به ياد دارد كه وقتي سال اولش را در منچستر مي‌گذراند؛ يك مربي سختگير و حامي بزرگ چون فرگوسن داشت. رونالدو روز به روز رشد مي‌كرد و بزرگتر مي‌شد اما نمي‌توان نقش بازوبند كاپيتاني را روي بازوي اين بازيكن در تيم ملي پرتغال و در تجلي نبوغ اين بازيكن انكار كرد. بعد از خداحافظي فيگو در جام جهاني فوتبال ۲۰۰۶، لوييس فيليپه اسكولاري بازوبند كاپيتاني را به او داد؛ و كريستيانو رونالدو عصر جديدي را با پيراهن تيم ملي كشورش آغاز كرد. او در مسابقات مقدماتي يورو ۲۰۰۸ بازي هاي بسيار خوبي را از خود به نمايش گذاشت؛ هرچند بازي ها در مرحله نهايي آن رقابتها به چشم نيامدند. رسيدن بازوبند كاپيتاني به او درست يك روز پس از تولد ۲ سالگي اش بود و اين اتفاق جالب در زندگي رونالدو به شمار مي‌رود. كارلوس سيلوا –رئيس وقت فدراسيون فوتبال پرتغال- ۲ روز پيش از مرگش از اسكولاري خواسته بود كه رونالدو را به عنوان كاپيتان معرف كند.
برای خرید کلیک کنید
